Eindreflectie
Dit is mijn eerste jaar aan de Arteveldehogeschool. Ik zit nu in het tweede semester van de eerste gemeenschappelijke bachelor bedrijfsmanagement. Ik heb al verschillende testen afgelegd en heb al een examenperiode meegemaakt.
Het jaar begon voor mij, net als voor de anderen, met een goede dosis gezonde stress. Van die stress was echter geen sprake meer toen ik mijn klasgenoten zag. Gedurende het semester zijn we als klasgroep heel hecht geworden. Ik ben echt gelukkig dat ik in deze klasgroep terecht gekomen ben, en ik denk dat mijn klasgenoten dat ook zijn. We helpen elkaar steeds als er dingen onduidelijk zijn of als we vragen hebben. Tijdens het eerste semester heb ik mijn leerstof steeds goed bijgehouden, zodat ik tijdens de examens minder werk zou hebben. Ook de verschillende testen die we moesten afleggen waren steeds goed. Ik heb tijdens het hele semester samenvattingen van alle vakken gemaakt, zodat ik tijdens de examens mijn samenvattingen enkel moest herhalen. ik printte eerst mijn notities af, schreef er de uitleg uit het boek bij en maakte daar dan een samenvatting van. Mijn klasgenoten vonden dat dit veel tijd in beslag nam, maar nu zijn ze allen jaloers op mijn samenvattingen en willen ze er zelfs geld voor geven. Mijn punten waren dan ook heel goed. Ik was geslaagd op alle vakken. Dit kwam ook doordat ik de vakken heel interessant vond. Ik voelde mij zo goed hierdoor, het vele werk werd dus beloond. Tijdens de examens zelf had ik wel regelmatig last van stress. Ik zag het soms ook even niet meer zitten, maar toch heb ik doorgezet, mede dankzij de steun van mijn lieve vriend en mijn familie. Ook steunden de klasgenoten elkaar steeds als het even niet meer ging. Ik ging dus met veel zelfvoldoening het tweede semester in. Het tweede semester vind ik minder leuk dan het eerste. De vakken zijn saai, en van sommige vakken zie ik echt het nut niet in. Ik heb dus ook minder zin om veel voor deze vakken te werken. Ik merk dat mijn klasgenoten hier hetzelfde idee over hebben. Ze vinden het ook veel minder interessant. We hebben nu ook veel taken te doen, dus hebben we amper tijd om al op voorhand te studeren. Dat vind ik wel heel jammer.
Voor mezelf is het duidelijk dat ik de richting aankan, als ik er mij genoeg voor inzet. Samenvattingen zijn noodzakelijk voor mij om goed te kunnen te studeren. Over het algemeen kan ik ook besluiten dat ik mij gelukkig voel in mijn richting en dat ik er zeker wil in verder gaan.
In de toekomst ga ik mijn studiemethode niet aanpassen. Ook al is het veel werk en dien ik er dagelijks voor te werken, toch zal ik verder samenvattingen maken op deze manier. Als mijn klasgenoten in het vervolg hulp nodig hebben, zal ik hen ook steeds blijven helpen.